Occitan

Etimologia

Del latin minister derivat de minus (« inferior ») calcat sus magister (« mèstre »).

Prononciacion

/mi'nis.tɾɔ/

mi | nis | tra (3)

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
ministra ministras
[mi'ni.tɾɔ] [mi'nis.tɾɔs]

ministra (equivalent masculin ministre)

  1. (En particular) (Religion) Membra del clergat, coma la pastora luteriana.
  2. (En particular) Agenta diplomatica representant lo govèrn près dels govèrs estrangièrs que compòrtament non una ambassada, mas una legislacion.
  3. (Politica) Membra de primièr reng d’un govèrn.

Derivats

Traduccions

Catalan

Etimologia

Del latin minister derivat de minus (« inferior ») calcat sus magister (« mèstre »).

Prononciacion

/mi'nis.tɾɔ/

mi | nis | tra (3)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
ministra ministres

ministra (equivalent masculin ministre)

  1. (religion) Membre del clergat.
  2. (Politica) Membre d’un govèrn.

Espanhòl

Etimologia

Del latin minister derivat de minus (« inferior ») calcat sus magister (« mèstre »).

Prononciacion

/mi'nis.tɾɔ/

mi | nis | tra (3)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
ministra ministres

ministra (equivalent masculin ministre)

  1. (religion) Membre del clergat.
  2. (Politica) Membre d’un govèrn.

Italian

Etimologia

Del latin minister derivat de minus (« inferior ») calcat sus magister (« mèstre »).

Prononciacion

[?]

mi | nis | tra (3)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
ministra ministre

ministra (equivalent masculin ministro)

  1. (religion) Membre del clergat.
  2. (Politica) Membre d’un govèrn.

Portugués

Etimologia

Del latin minister derivat de minus (« inferior ») calcat sus magister (« mèstre »).

Prononciacion

[?]

mi | nis | tra (3)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
ministra ministras

ministra (equivalent masculin ministro)

  1. (religion) Membre del clergat.
  2. (Politica) Membre d’un govèrn.