ministra

Occitan

Etimologia

Del latin minister derivat de minus (« inferior ») calcat sus magister (« mèstre »).

Prononciacion

/mi'nis.tɾɔ/, /mi'nis.tɾɔ/

mi | nis | tra (3)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
ministra	ministras
[mi'ni.tɾɔ]	[mi'nis.tɾɔs]

ministra (equivalent masculin ministre)

1. (En particular) (Religion) Membra del clergat, coma la pastora luteriana.
2. (En particular) Agenta diplomatica representant lo govèrn près dels govèrs estrangièrs que compòrtament non una ambassada, mas una legislacion.
3. (Politica) Membra de primièr reng d’un govèrn.

Derivats

• ministèri
• admistrar

Traduccions

alemand: Minister (de) (m) Ministerin (de) (f) anglés: minister (en) arabi: وَزِير (ar) catalan: ministre (ca) (m) ministra (ca) (f) chinés: 大臣 (zh) espanhòl: ministro (es) (m) ministra (es) (f) francés: ministre (fr)

grèc: υπουργός (el) italian: ministro (it) (m) ministra (it) (f) neerlandés: bewindsman (nl) minister (nl) portugués: ministro (pt) (m) ministra (pt) (f) polonés: minister (pl) górnik (pl) romanés: ministru (ro) rus: министр (ru)

Catalan

Etimologia

Del latin minister derivat de minus (« inferior ») calcat sus magister (« mèstre »).

Prononciacion

/mi'nis.tɾɔ/, /mi'nis.tɾɔ/

mi | nis | tra (3)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ministra	ministres

ministra (equivalent masculin ministre)

1. (religion) Membre del clergat.
2. (Politica) Membre d’un govèrn.

Espanhòl

Etimologia

Del latin minister derivat de minus (« inferior ») calcat sus magister (« mèstre »).

Prononciacion

/mi'nis.tɾɔ/, /mi'nis.tɾɔ/

mi | nis | tra (3)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ministra	ministres

ministra (equivalent masculin ministre)

1. (religion) Membre del clergat.
2. (Politica) Membre d’un govèrn.

Italian

Etimologia

Del latin minister derivat de minus (« inferior ») calcat sus magister (« mèstre »).

Prononciacion

[?]

mi | nis | tra (3)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ministra	ministre

ministra (equivalent masculin ministro)

1. (religion) Membre del clergat.
2. (Politica) Membre d’un govèrn.

Portugués

Etimologia

Del latin minister derivat de minus (« inferior ») calcat sus magister (« mèstre »).

Prononciacion

[?]

mi | nis | tra (3)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ministra	ministras

ministra (equivalent masculin ministro)

1. (religion) Membre del clergat.
2. (Politica) Membre d’un govèrn.