portaire
Occitan
Etimologia
Del vèrb portar.
Prononciacion
- lengadocian, gascon /puɾˈtajɾe/
- provençau /puʀˈtajʀe/
França (Bearn) : escotar « portaire »
Sillabas
por|tai|re
Adjectiu
portaire
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian, gascon | ||
Singular | Plural | |
Masculin | portaire | portaires |
[puɾˈtajɾe] | [puɾˈtajɾes] | |
Femenin | portaira | portairas |
[puɾˈtajɾo̞] | [puɾˈtajɾo̞s] |
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : provençau | ||
Singular | Plural | |
Masculin | portaire | portaires |
[puʀˈtajʀe] | [puɾˈtajɾes] | |
Femenin | portarèla | portarèla |
[puʀtajˈʀɛlə] | [puʀtajˈʀɛləs] |
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : provençau | ||
Singular | Plural | |
Masculin | portaire | portaires |
[puʀˈtajʀe] | [puɾˈtajɾes] | |
Femenin | portairitz | portairises |
[puʀtajˈʀit͡s] | [puʀtajˈʀises] |
- Que pòrta.
- Una essrructura portaira.
- (Medecina) Qualifica una persona malauta que pòrte en se los gèrmes d'una malautiá.
- (Per extension) Que pòt menenar a quicòm mai.
- De relacions comercialas portairas.
- (Afars) Encargat d’un afar, d’un dossièr, d’un projècte.
Sinonims
Traduccions
Nom comun
portaire masculin
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian, gascon | |
Singular | Plural |
portaire | portaires |
[puɾˈtajɾe] | [puɾˈtajɾes] |
- òme que la fonccion es de pòrta quicòm.
- (Sens figurat) Òme que realiza un projècte, que pren los mejans necessaris per concretizar son idèa.
- Un portaire de projècte
- Òme que ten un document.
- (lengadocian) (especialament) Emplegat de las pòstas encargat de la distibucion del corriè