valide
Occitan
Etimologia
- latin validus « ben portant ».
Prononciacion
/βaˈliðe/, Provençau /vaˈlide/ França (Bearn) : escotar « valide »
Sillabas
va|li|de
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | valide | valides |
| [βaˈliðe] | [βaˈliðes] | |
| Femenin | valida | validas |
| [βaˈliðo̞] | [βaˈliðo̞s] | |
valide
- Qu'es sanitós, vigorós, en bona santat.
- Un vielhum plan valide.
- (particular) Qu'es apte per trabalhar ; qu'a pas cap de andicap.
- Qu'es valable, qu'a las condicions requeridas per la lei o la religion per produire son efièch.
- (drech) Un contracte valide.
- (religion) Lo baptisme dels luterians es valide pels catolics.
- (par extension) Que foguèt verificat segon la rejoncha de fonts multiplas.
- Las donadas son validas.
Variantas dialectalas
Sinonims
Antonims
Derivats
Traduccions
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| valide | valides |
| [βaˈliðe] | [βaˈliðes] |
valide masculin
- Òme valide.
Forma de vèrb
valide
Francés
Etimologia
- latin validus « ben portant ».
Prononciacion
/vaˈlid/
- França (Somain) : escotar « valide »
Sillabas
va|li|de
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | valide | valides |
| [vaˈlid] | ||
| Femenin | valide | valides |
| [vaˈlid] | ||
valide
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| valide | valides |
| [vaˈlid] | |
valide masculin o femenin
- Persona valida.
Forma de vèrb
valide
- Primièra persona del singular del present de l'indicatiu de valider
- Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de valider
- Primièra persona del singular del present del subjonctiu de valider
- Tresena persona del singular del present del subjonctiu de valider
- Segunda persona del singular de l'imperatiu de valider
Italian
Prononciacion
/ˈvalide/
Sillabas
va|li|de
Forma d'adjectiu
valide
- Femenin plural de valido