allogenèu
Occitan
Etimologia
Del grèc ancian ἀλλογενής, allogenês « nascut alhors, estrangièr ».
Prononciacion
- lengadocian /allud͡ʒeˈnɛw/
- gascon /alluˈʒeˈnɛw/
- provençau /aluˈd͡ʒeˈnɛw/
Sillabas
a|llo|ge|nèu
Adjectiu
allogenèu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : lengadocian | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | allogenèu | allogenèus |
| [allud͡ʒeˈnɛw] | [allud͡ʒeˈnɛws] | |
| Femenin | allogenèa | allogenèas |
| [allud͡ʒeˈnɛo̞] | [allud͡ʒeˈnɛo̞s] | |
- (antropologia) Qu'es installat dempuèi pauc de temps dins un luòc, en parlar d’un grop originari d’endacòm mai, e que fa mòstra encara dels caractèrs nacionals o etnics que lo destrian de la populacion autoctòna.
- (geologia) Qu'espelís endacòm mai que dins la ròca on se trapa, en parlar dels materials e constituissents de ròcas.
- (geologia) Que garda las caracteristicas aqueridas dins una autra region, en parlar d’un cors d’aiga.