allogèn
 Veire tanben : alogèn
|
Occitan
Etimologia
Del grèc ancian ἀλλογενής, allogenês « nascut alhors, estrangièr ».
Prononciacion
- lengadocian /alluˈd͡ʒɛn/
- gascon /alluˈʒɛn/
- provençau /aluˈd͡ʒɛn/
Sillabas
a|llo|gèn
Adjectiu
allogèn
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : lengadocian | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | allogèn | allogèns |
| [alluˈd͡ʒɛn] | [alluˈd͡ʒɛns] | |
| Femenin | allogèna | allogènas |
| [alluˈd͡ʒɛno̞] | [alluˈd͡ʒɛno̞s] | |
- (antropologia) Qu'es installat dempuèi pauc de temps dins un luòc, en parlar d’un grop originari d’endacòm mai, e que fa mòstra encara dels caractèrs nacionals o etnics que lo destrian de la populacion autoctòna.
- (geologia) Qu'espelís endacòm mai que dins la ròca on se trapa, en parlar dels materials e constituissents de ròcas.
- (geologia) Que garda las caracteristicas aqueridas dins una autra region, en parlar d’un cors d’aiga.
Sinonims
Traduccions
Nom comun
allogèn masculin, (femenin: allogèna)
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| allogèn | allogèns |
| [alluˈd͡ʒɛn] | [alluˈd͡ʒɛns] |
- (antropologia) Lo que ven d’endacòm mai, estrangièr.