Occitan

Etimologia

Del latin buccula « mentonièra del caco », diminutiu de bucca (« boca »).

Prononciacion

lengadocian, gascon /ˈbuklo̞/
provençau /ˈbuklə/

 Nom comun

bocla femenin

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular Plural
bocla boclas
[ˈbuklo̞] [ˈbuklo̞s]
  1. Anèl de metal o d'autra matèria.
  2. (per extension) Cercle o corba que torna a son punt de partença.
  3. (figurat) Çò que vira, e torna a son punt de partença.

Variantas dialectalas

Sinonims

objècte

figurat

Derivats

Traduccions

objècte


Corba que torna a son punt de partença


 Forma de vèrb

bocla

  1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de boclar.
  2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de boclar.