Veire tanben : con

Occitan

Del latin cōnus, del grèc ancian κῶνος, kônos « còn, pinha »

/ˈkɔn/, /ˈkɔn/ França (Bearn) : escotar « còn »

còn

Nom comun

Un còn (1) circular drech.

Un còn (5) o pinha.

còn masculin

(geometria) Superficia que descriu una linha drecha assubjetida a sempre passar per un punt fix unic e en mai obligada de sempre toca dins son movement una corba directritz. Quand la quita corba es un cercle, se dich que lo còn es circular: es sa forma mai comuna dins los usatges practics.
- Còn troncat, que la partida superiora foguèt talhada per un plan.
- Còn drech, que l’axe es perpendicular a la basa.
- Còn oblic, que l’axe es oblic sur la basa.
(per extension) Tot objècte d'aquela forma.
(optica) Fais de rais luminoses que van d’un quin que siá punt divergissent fins a caire sus una superficia.
(astronomia) Ombra que ten la forma de còn que projècta una planèta del costat ont es pas enlusida pel solelh.
(botanica) Çò que correspond al fruch dels pins, avets, etc., e consistís en un assemblatge ovoíd de placas linhosas, aplicadas las unas sus las autras e fixadas per lor basa a l'entorn d’un axe comun. Se nomena tanben estrobil o pinha.
(anatomia) (oftalmologia) Receptor situat al fons de l’uèlh, transformant de la lutz en signal electric permetent la vision diurna.