contingent

Occitan

Etimologia

Del latin contingens, participi present de contingere (« tocar »).

Prononciacion

lengadocian /kuntinˈd͡ʒen/, /kuntinˈd͡ʒen/

gascon /kuntinˈʒen/, /kuntinˈʒen/

provençau /kũⁿtĩⁿˈd͡ʒẽⁿ/, /kũⁿtĩⁿˈd͡ʒẽⁿ/

Sillabas

con|tin|gent

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	contingent	contingents
	[kuntinˈd͡ʒen]	[kuntinˈd͡ʒens]
Femenin	contingenta	contingentas
	[kuntinˈd͡ʒento̞]	[kuntinˈd͡ʒento̞s]

contingent

1. Qu'es eventual ; que pòt escàser o pas.
2. Qualifica una causa sus que cal pas comptar.
3. Qualifica un èsser que poiriá pas èsser.
4. Qualifica las proposicions qu'enóncian una causa que pòt èsser o pas.
5. Qualifica la part o la porcion que pòt aparténer a qualqu’un dins un despartiment.
6. (filosofia) Que pòt, o poiriá ne pas èsser, per oposicion a « necessari ».

Derivats

• contingéncia
• contingentament

Parents

• contingentament

Sinonims

• accidental
• fortuit
• ocasional
• aleatòri
• eventual

alemand: zufällig (de), kontingent (de) (filosofia) basc: anglés: contingent (en) catalan: contingent (ca)

espanhòl: contingente (es) francés: contingent (fr) italian: contingente (it) portugués: contingente (pt)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
contingent	contingents
[kuntind͡ʒen]	[kuntind͡ʒens]

contingent masculin

1. Part que cadun deu recebre o la part que cadun deu provesir.
   • Portar son contingent a l'òbra comuna.
2. (particular) Part dels còsts comuns d’una societat e que cadun deu contribuir amb proporcion de l’interés que pren.
3. (particular, militar) Quantitat de soldats qu'es provesida par un país.
4. (per extension) La tropa d'aqueles soldats.
5. (per extension, familièr) Una granda quantitat de personas.
6. (economia) Quotà.

Derivats

• contingentar

alemand: Kontingent (de) basc: anglés: contingent (en) catalan: contingent (ca)

espanhòl: contingente (es) francés: contingent (fr) italian: contingente (it) portugués: contingente (pt)

Anglés

Etimologia

Del latin contingens, participi present de contingere (« tocar »).

Prononciacion

/kənˈtɪnd͡ʒənt/, /kənˈtɪnd͡ʒənt/

Sillabas

con|tin|gent

Adjectiu

contingent

1. contingent ^(oc)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
contingent	contingents

contingent masculin

1. contingent ^(oc)

Catalan

Etimologia

Del latin contingens, participi present de contingere (« tocar »).

Prononciacion

/kuntiɲˈʒen/, /kuntiɲˈʒen/

Espanha (Barcelona) : escotar « contingent »

Sillabas

con|tin|gent

Adjectiu

contingent masculin o femenin, (plurals: contingents)

1. contingent ^(oc)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
contingent	contingents

contingent masculin o femenin, (plurals: contingents)

1. contingent ^(oc)

Francés

Etimologia

Del latin contingens, participi present de contingere (« tocar »).

Prononciacion

França (Vòges) : escotar « contingent »

Prononciacion

/kɔ̃tɛ̃ʒɑ̃/, /kɔ̃tɛ̃ʒɑ̃/

Sillabas

con|tin|gent

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	contingent	contingents
	[kɔ̃tɛ̃ʒɑ̃]	[kɔ̃tɛ̃ʒɑ̃]
Femenin	contingente	contingentes
	[kɔ̃tɛ̃ʒɑ̃t]	[kɔ̃tɛ̃ʒɑ̃t]

contingent

1. contingent ^(oc)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
contingent	contingents
[kɔ̃tɛ̃ʒɑ̃]

contingent masculin

1. contingent ^(oc)