desencusar
Occitan
Etimologia
De acusar
Prononciacion
[dezeŋky'za] França (Bearn) : escotar « desencusar »
Sillabas
de|sen|cu|sar
Vèrb
desencusar v. tr. o pr.
- Disculpar d'un biais, presentar una persona o una accion coma mens colpabla que sembla pas.
- Cal desencusar las mancas de la jovença.
- Reconéisser una persona o una accion coma mens colpabla qu'òm cresiá, far grácia.
- Après aver ausit son plaidejat, se pòt pas defugir de lo desencusar.
- Autorizar qualqu’un a far pas quicòm, dispensar d'una obligacion.
- M'invitèt per sopar, lo prègui de me'n desencusar.