Occitan

Etimologia

De acusar

Prononciacion

[dezeŋky'za] França (Bearn) : escotar « desencusar »

Sillabas

de|sen|cu|sar

 Vèrb

desencusar v. tr. o pr.

  1. Disculpar d'un biais, presentar una persona o una accion coma mens colpabla que sembla pas.
    • Cal desencusar las mancas de la jovença.
  2. Reconéisser una persona o una accion coma mens colpabla qu'òm cresiá, far grácia.
    • Après aver ausit son plaidejat, se pòt pas defugir de lo desencusar.
  3. Autorizar qualqu’un a far pas quicòm, dispensar d'una obligacion.
    • M'invitèt per sopar, lo prègui de me'n desencusar.

Sinonims

Antonims

Traduccions