Occitan

Etimologia

Del latin dominor (« èsser mèstre, dominar, comandar, regnar ») de dominus (« mèstre »), de domus (« ostal »).

Prononciacion

/dumiˈna/ França (Bearn) : escotar « dominar »

Sillabas

do|mi|nar

 Vèrb

dominar

  1. Comandar sobeiranament, aver una poténcia absoluda.
    • Alexandre dominava sus l’Asia.
  2. Mestrejar ; exercir son autoritat, son influéncia sur qualqu’un o sus quicòm; aver de la predominança ; prevaler.
  3. Se destriar en mai d’autras causas, se far remarcar lo mai, èsser lo mai fòrt.
    • Lo resson de l'istòria es dominat per la violéncia e l'òdi.
  4. Èsser auçat mai que d'autras causas que se ten en subjeccion ; tresplombar.
  5. (propre e figurat) Mestrejar, governar.
  6. (economia, espòrt) Mostrar sa superioritat sus un adversari.
    • Dempuèi d'annadas, aquela entrepresa domina sos concurrents.
    • Aquel campion dominèt la competicion tota la temporada.
  7. Conéisser una matèria en prigondor, ne comprene totes los aspèctes.
    • Dominat son subjècte.

se dominar

  1. Demorar mèstre de se meteis.

Sinonims

Derivats

Traduccions

Catalan

Etimologia

Del latin dominor (« èsser mèstre, dominar, comandar, regnar ») de dominus (« mèstre »), de domus (« ostal »).

Prononciacion

(Balearic) /domiˈna/, (Central) /dumiˈna/ (Valencian) /domiˈnaɾ/

Sillabas

do|mi|nar

 Vèrb

dominar

  1. dominar (oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin dominor (« èsser mèstre, dominar, comandar, regnar ») de dominus (« mèstre »), de domus (« ostal »).

Prononciacion

escotar « dominar »

Prononciacion

/d̪omiˈnaɾ/

Sillabas

do|mi|nar

 Vèrb

dominar

  1. dominar (oc)

Portugués

Etimologia

Del latin dominor (« èsser mèstre, dominar, comandar, regnar ») de dominus (« mèstre »), de domus (« ostal »).

Prononciacion

Portugal /dumiˈnaɾ/, Brasil /dõmĩnˈa(ɾ)/

Sillabas

do|mi|nar

 Vèrb

dominar

  1. dominar (oc)