emportar

Occitan

Etimologia

De portar

Prononciacion

/empuɾˈta/, /empuɾˈta/, provençau /ẽⁿpuʀˈta/, /ẽⁿpuʀˈta/

Sillabas

ve|ï|cu|lar

Vèrb

emportar

1. Portar endacòm mai, amb se.
   • Emportar lo secret dins la tomba.
2. Entraïnar, arrancar, levar o menar amb fòrça, amb rapiditat o amb violéncia, fins a destruire.
   • L'aigada emportèt la carrièra.
3. Destruire ; far desaparéisser.
4. (figurat) Causar la mòrt rapidament, en parlant d’una malautiá.
   • Es lo càncer que l'emportèt.
5. (figurat) Sortir l’arma de sa situacion ordinària, portar dins l'excès, en parlant de las passions.
   • Se daissar emportar per la venjança.
6. (figurat) Ganhar ; obténer.
   • Emportèt l’avantatge sus totes sos rivals.
7. (especialament) Obténer amb una mena de violéncia.
   • Emportèt l'afar per fòrça de sollicitacions.

s'emportar

1. Se liurar a un vam d’ufan, d’audàcia, e en general, cap a un sentiment demasiat.
2. (absoludament) S'esmalir de biais violent, s’abandonar a la colèra.
   • S’emportar contra qualqu’un. — S’emportar per la mendre contadiccion.

Derivats

• emportable
• emportadís
• emportaire
• emportament