extèrne

Occitan

Etimologia

Manlèu sabent del latin externus.

Prononciacion

/et͡s'tɛɾne/, /et͡s'tɛɾne/

Sillabas

ex|tèr|ne França (Bearn) : escotar « extèrne »

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	extèrne	extèrnes
	[et͡s'tɛɾne]	[et͡s'tɛɾnes]
Femenin	extèrna	extèrnas
	[et͡s'tɛɾno̞]	[et͡s'tɛɾno̞s]

extèrne

1. Qu'es, que pareis, per defòra, a l' exterior.
   • Medecina per usatge extèrne.
2. Que ven d'en defòra.
   • Las causas extèrnas de las malautiás.
3. (anatomia) Qualifica de partidas d’un organ que son capvirat cap a l’exterior del còrs.
   • La fácia externa de l’omoplata.
4. (escolaritat) Qualifica un escolan qu'es pas en pension o en semipension, dins l'establiment.
   • Escolan extèrne.

Variantas

1. extèrn

Antonims

1. intèrne

Traduccions

alemand: extern (de) anglés: external (en) basc: kanpokoa (eu) catalan: extern (ca) chèc: danés: espanhòl: externo (es) esperanto: finlandés: francés: externe (fr)

ido: indonesian: italian: esterno (it) lituanian: neerlandés: ongrés: polonés: portugués: externo (pt) sicilian: suedés: ucraïnian:

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
extèrne	extèrnes
[et͡s'tɛɾne]	[et͡s'tɛɾnes]

extèrne (femenizacion: extèrna)

1. (educacion) Dins los establiments escolars, l'escolan que ven assistir a las leiçons e qu'es pas en pension o en semipension, dins l'establiment.
2. (medecina) A l'espital, l'estudiant en medecina que, après lo concors de l’Internat, encargat d’un servici dins un espital, sens i èsser lotjat.