Occitan

Etimologia

Del latin integer (« non entamenat, intacte, entièr, complèt », « vertuós, pur, cast », « onèst, intègre, imparcial, irreprochable, pròbe »); de in- e tangere (« tocar »).

Prononciacion

lengadocian, gascon /inˈtɛɣɾe/
provençau /ĩⁿˈtɛgʀe/
escotar « intègre »

Sillabas

in||gre

 Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular Plural
Masculin intègre intègres
[inˈtɛɣɾe] [inˈtɛɣɾes]
Femenin intègra intègras
[inˈtɛɣɾo̞] [inˈtɛɣɾo̞s]

intègre

  1. Qu'es dins un estat perfièch, qu'es pas gastat.
  2. (figurat) Absoludament pròbe, incorruptible.

Sinonims

En estat perfièch
D’una probitat incorruptibla

Parents

Traduccions


 Forma de vèrb

intègre

  1. Primièra persona del singilar del present del subjonctiu de integrar
  2. Tresena persona del singilar del present del subjonctiu de integrar

Francés

Etimologia

Del latin integer (« non entamenat, intacte, entièr, complèt », « vertuós, pur, cast », « onèst, intègre, imparcial, irreprochable, pròbe »); de in- e tangere (« tocar »).

Prononciacion

/ɛ̃tɛɡʁ/

Sillabas

in||gre

 Adjectiu

intègre masculin o femenin, (plurals: intègres)

  1. intègre (fr)

 Forma de vèrb

intègre

  1. Primièra persona del singilar del present de l'indicatiu de intégrer
  2. Tresena persona del singilar del present de l'indicatiu de intégrer
  3. Primièra persona del singilar del present del subjonctiu de intégrer
  4. Tresena persona del singilar del present del subjonctiu de intégrer
  5. Segondz persona del singilar de l'imperatiu de intégrer