intègre

Occitan

Etimologia

Del latin integer (« non entamenat, intacte, entièr, complèt », « vertuós, pur, cast », « onèst, intègre, imparcial, irreprochable, pròbe »); de in- e tangere (« tocar »).

Prononciacion

lengadocian, gascon /inˈtɛɣɾe/, /inˈtɛɣɾe/

provençau /ĩⁿˈtɛgʀe/, /ĩⁿˈtɛgʀe/

escotar « intègre »

Sillabas

in|tè|gre

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
	Singular	Plural
Masculin	intègre	intègres
	[inˈtɛɣɾe]	[inˈtɛɣɾes]
Femenin	intègra	intègras
	[inˈtɛɣɾo̞]	[inˈtɛɣɾo̞s]

intègre

1. Qu'es dins un estat perfièch, qu'es pas gastat.
2. (figurat) Absoludament pròbe, incorruptible.

Sinonims

En estat perfièch

• intacte

D’una probitat incorruptibla

• drech
• onèst
• irreprochable
• pròbe
• vertuós

Parents

desintegrator desintegracion desintegrar integral / integrau integrala integralament integrator

integracion intègrament integrar integrisme integrista integritat

Traduccions

alemand: vollständig (de), integer (de) (figurat) anglés: whole (en), entire (en), complete (en), integral (en), honest (en) (figurat) basc: catalan: íntegre (ca)

espanhòl: íntegro (es) francés: intègre (fr) italian: integro (it) portugués: integro (pt)

Forma de vèrb

intègre

1. Primièra persona del singilar del present del subjonctiu de integrar
2. Tresena persona del singilar del present del subjonctiu de integrar

Francés

Etimologia

Del latin integer (« non entamenat, intacte, entièr, complèt », « vertuós, pur, cast », « onèst, intègre, imparcial, irreprochable, pròbe »); de in- e tangere (« tocar »).

Prononciacion

/ɛ̃tɛɡʁ/, /ɛ̃tɛɡʁ/

Sillabas

in|tè|gre

Adjectiu

intègre masculin o femenin, (plurals: intègres)

1. intègre ^(fr)

Forma de vèrb

intègre

1. Primièra persona del singilar del present de l'indicatiu de intégrer
2. Tresena persona del singilar del present de l'indicatiu de intégrer
3. Primièra persona del singilar del present del subjonctiu de intégrer
4. Tresena persona del singilar del present del subjonctiu de intégrer
5. Segondz persona del singilar de l'imperatiu de intégrer