languir

Occitan

Etimologia

Del latin tardiu *languire.

Prononciacion

/laŋˈgi/, /laŋˈgi/

França (Bearn) : escotar « languir »

Sillabas

lan | guir

Vèrb

languir

1. Mancar d'activitat, s'anutjar.
2. Èsser sens fòrças.

Derivats

• languiment.

Mots aparentats

• langor
• languina

Traduccions

anglés: languish (en), to be bored catalan: llanguir (ca)

francés: languir (fr), dépérir (fr)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	languir
Gerondiu	languissent
Participi passat
	singular			plural
masculin	languit			languits
femenin	languida			languidas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	languissi	languisses	languís	languissèm	languissètz	languisson
Imperfach	languissiái	languissiás	languissiá	languissiam	languissiatz	languissián
Preterit	languiguèri	languiguères	languiguèt	languiguèrem	languiguèretz	languiguèron
Futur	languirai	languiràs	languirà	languirem	languiretz	languiràn
Condicional	languiriái	languiriás	languiriá	languiriam	languiriatz	languirián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	languisca	languiscas	languisca	languiscam	languiscatz	languiscan
Imperfach	languiguèsse	languiguèsses	languiguèsse	languiguèssem	languiguèssetz	languiguèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	languís !	—	languiscam !	languissetz !	—
Negatiu	—	languiscas pas !	—	languiscam pas !	languiscatz pas !	—

Francés

Etimologia

Del latin tardiu *languire.

Prononciacion

/lɑ̃ˈgiʁ/, /lɑ̃ˈgiʁ/

França (Tolosa) : escotar « languir » França (Lion) : escotar « languir » França (Somain) : escotar « languir »

Vèrb

languir

1. Languir.

Mots aparentats

• langueur