obèrt
Occitan
Etimologia
- De obrir.
Prononciacion
/uˈβɛɾt/ França (Bearn) : escotar « obèrt »
Sillabas
o|bèrt
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | obèrt | obèrts |
[uˈβɛɾt] | [uˈβɛɾts] | |
Femenin | obèrta | obèrtas |
[uˈβɛɾto̞] | [uˈβɛɾto̞s] |
obèrt (lengadocian), (gascon)
- Qu’es pas tancat.
- Qu'es desplegat, en parlant dels membres o d’un organ del còrs.
- Que mòstra una persona avenenca, brava
- Manifèst, patent.
- Qualifica un conflicte declarat.
- (sciéncias) Qualifica un problèma o una question qu’es pas resolguda.
Variantas dialectalas
- draubit, draubèrt (gascon)
- ubèrt (gascon)
- aubèrt / aubrit (gascon)
- dubèrt (lengadocian, provençau)
- dobèrt (lengadocian)
Sinonims
Traduccions
Forma de vèrb
obèrt
- Participi passat masculin singular de obrir.