Occitan

Del latin paedagogus « esclau qu'acompanha los enfants, preceptor », de grèc ancian παιδαγωγός, paidagôgós, de παῖς| (enfant) e ἄγω (menar).

gascon, lengadocian /peðaˈɣɔk/, /peðaˈɣɔk/, provençau /pedaˈgɔ/, /pedaˈgɔ/

França (Bearn) : escotar « pedagòg »

pe|da|gòg

Nom comun

pedagòg masculin, (equivalent femenin: pedagòga)

Aquel qu'ensenha als enfants e pren cura de lor educacion.
(per extension) Aquel qu'a las qualitats d’un bon ensenhaire.
- Èsser un bon pedagòg.
(per extension) Aquel que, sens n'aver la qualitat, censura las accions e los discors dels autres.
- Fa lo pedagòg.
Especialista de las teorias de pedagogia.