Occitan

Del latin paedagogus « esclau qu'acompanha los enfants, preceptor », de grèc ancian παιδαγωγός, paidagôgós, de παῖς| (enfant) e ἄγω (menar).

gascon, lengadocian /peðaˈɣɔɣo̞/, /peðaˈɣɔɣo̞/, provençau /pedaˈgɔgə/, /pedaˈgɔgə/

França (Bearn) : escotar « pedagòga »

pe|da|gò|ga

Nom comun

pedagòga femenin, (equivalent masculin: pedagòg)

Aquela qu'ensenha als enfants e pren cura de lor educacion.
(per extension) Aquela qu'a las qualitats d’una bona ensenhaira.
- Èsser una bona pedagòga.
(per extension) Aquela que, sens n'aver la qualitat, censura las accions e los discors dels autres.
- Fa la pedagòga.
Especialista de las teorias de pedagogia.