placar

Occitan

Etimologia

Del neerlandés placken « empegar, pedaçar ».

Prononciacion

/plaˈka/, /plaˈka/

Vèrb

placar

1. Aplicar quicòm sus quicòm mai.
2. (particular) Cobrir de metal laminat sovent preciós de jòias e aisinas.
3. (familièr) Abandonar ; daissar ; daissar caire.
4. (rugbi) Far caire l'adversari portaire del balon.

Derivats

• placard
• placatge

Parents

• placa

Traduccions

alemand: anglés: cover (en), plate (en), tackle (en) (rugbi) basc: catalan: placar (ca) (rugbi)

espanhòl: placar (es) (rugbi) francés: plaquer (fr) italian: placcare (it) portugués: placar (pt) (rugbi)