Occitan

Etimologia

Del latin procurator.

Prononciacion

Sillabas

pro | cu | ra | tor (4)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
procurator procurators
[pruky'ratu] [pruky'ratus]

procurator

  1. (Antiquitat) Títol d'unes magistrats de l’Empèri roman, que èran mandats dins las províncias e avián per foncion màger de recobrar de l’impòst e li jutjament de las causas fiscalas.
  2. (istòria) Un dels magistrats màger, d'una republicas italianas.

S'utiliza tanben per: procuraire

Variantas dialectalas

  1. procurador