supèrb
Occitan
Etimologia
- Del latin superbus.
Prononciacion
- lengadocian /syˈpɛɾp/
- escotar « supèrb »
Sillabas
su|pèrb
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian | ||
Singular | Plural | |
Masculin | supèrb | supèrbs |
[syˈpɛɾp] | [syˈpɛɾps] | |
Femenin | supèrba | supèrbas |
[syˈpɛɾβo̞] | [syˈpɛɾβo̞s] |
supèrb (lengadocian)
- Qu'es mai polit jamai, qu'òm pòt admirar.
- Qu'es impausant, qu'a una aparéncia bèla, que fa mòstra de la grandor, de magnificéncia, de somptuositat.
- Qu'es ufanós, auturós, bragard, orgulhós.
Variantas dialectalas
Derivats
Parents
Sinonims
mai polit, grand que jamai
ufanós