Occitan

Etimologia

Del latin supplere (« tornar emplir, completar, apondre, remplaçar (çò qui manca), adobar las pèrdas, comolar »).

Prononciacion

/syˈpli/

França (Bearn) : escotar « suplir »

Sillabas

su | plir (2)

 Vèrb

suplir

  1. Apondre çò que manca, provesir çò que cal en mai.
  2. Remplaçar qualqu’un, téner sa plaça, lo representar, emplir sas foncions.
  3. Remediar a la manca o a la deca de quicòm.

Traduccions

Catalan

Etimologia

Del latin supplere (« tornar emplir, completar, apondre, remplaçar (çò qui manca), adobar las pèrdas, comolar »).

Prononciacion

Oriental: /suˈpɫi/
Occidental: nord-occidental /suˈpɫi/, valencian /suˈpɫiɾ/

Sillabas

su | plir (2)

 Vèrb

suplir suplir (oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin supplere (« tornar emplir, completar, apondre, remplaçar (çò qui manca), adobar las pèrdas, comolar »).

Prononciacion

/suˈpliɾ/

Sillabas

su | plir (2)

 Vèrb

suplir suplir (oc)