Occitan

Etimologia

Del latin tyrannus « tiran, despòta », del grèc ancian τύραννος (« mèstre »).

Prononciacion

/tiˈɾan/, provençau /tiˈʀãⁿ/ França (Bearn) : escotar « tiran »

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
tiran tirans
[tiˈɾan] [tiˈɾans]

tiran masculin (equivalent femenin: tirana)

  1. (istoric) Rei absolut, monarca, despòta qu'usurpa la poténcia sobeirana.
  2. Aquel qu'exercís la poténcia sobeirana arbitràirament e sens contraròtle.
  3. Aquel que govèrna d'un biais injust e sens pas cap de respècte per las leis e la libertats umanas.
  4. (figurat) Persona qu'abusa de son autoritat.
  5. (figurat) Mèstre sobeiran simbolic

Sinonims

Parents

Traduccions

 Forma de vèrb

tiran

  1. Tresena persona del plural del present de l'indicatiu de tirar