rei

Veire tanben : rèi

Jaume I, rei d'Aragon

Occitan

Etimologia

Del latin rex.

Prononciacion

[rej], /rej/

França (Bearn) : escotar « rei »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
rei	reis
[rej]	[rejs]

rei masculin

1. Sobeiran monarquic d'un reialme.

Derivats

• reial
• reialament
• reialisme
• reialista
• reialme
• reialtat

Mots aparentats

• reina

Variantas dialectalas

• rèi (provençal)

Reviradas

albanés: mbret (sq) alemand: König (de) masculin anglés: king (en) catalan: rei (ca) masculin chèc: kral (cs) danés: konge (da) eslovac: kráľ (sk) masculin eslovèn: kralj (sl) espanhòl: rey (es) masculin esperanto: reĝo (eo) estonian: kuningas (et) finlandés: kuningas (fi) francés: roi (fr) masculin

georgian: მეფე (ka) italian: re (it) masculin latin: rex (la) leton: karalis (lv) lituanian: karalius (lt) maòri: kīngi (mi) neerlandés: koning (nl) ongrés: király (hu) polonés: król (pl) portugués: rei (pt) masculin romanés: rege (ro) suedés: kung (sv) turc: kıral (tr)