monarca

Occitan

Etimologia

Del latin monarcha, de grèc ancian μονάρχης, monárkhês, varianta de μόναρχος, compausat de μόνος (sol) e ἀρχός (dirigent).

Prononciacion

/muˈnaɾko̞/, /muˈnaɾko̞/, provençau /muˈnaʀko̞/, /muˈnaʀko̞/

Nom comun

monarca masculin o femenin, (plural: monarcas)

1. Cap d’una monarquia, qu'es la sola persona regnanta dins un país.

Sinonims

• autocrata
• potentat
• rei, reina
• sobeiran, sobeirana

Parents

• monarquia
• monarquic
• monarquisme
• monarquista

Traduccions

alemand: Monarch (de) (m), Monarchin (de) (f), Machthaber (de) anglés: monarch (en) basc: monarka (eu) catalan: monarca (ca)

espanhòl: monarca (es) francés: monarque (fr) italian: monarca (it) portugués: monarca (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin monarcha, de grèc ancian μονάρχης, monárkhês, varianta de μόναρχος, compausat de μόνος (sol) e ἀρχός (dirigent).

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « monarca »

Prononciacion

oriental /muˈnarkə/, /muˈnarkə/, occidental /moˈnaɾka/, /moˈnaɾka/

Nom comun

monarca masculin o femenin, (plural: monarques)

1. monarca ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin monarcha, de grèc ancian μονάρχης, monárkhês, varianta de μόναρχος, compausat de μόνος (sol) e ἀρχός (dirigent).

Prononciacion

escotar « monarca »

Prononciacion

/moˈnaɾka/, /moˈnaɾka/

Nom comun

monarca masculin o femenin, (plural: monarcas)

1. monarca ^(oc)

Italian

Etimologia

Del latin monarcha, de grèc ancian μονάρχης, monárkhês, varianta de μόναρχος, compausat de μόνος (sol) e ἀρχός (dirigent).

Prononciacion

/moˈnaɾka/, /moˈnaɾka/

Nom comun

monarca masculin o femenin, (plural masculin: monarchi, plural femenin: monarche)

1. monarca ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin monarcha, de grèc ancian μονάρχης, monárkhês, varianta de μόναρχος, compausat de μόνος (sol) e ἀρχός (dirigent).

Prononciacion

escotar « monarca »

Prononciacion

Portugal /muˈnaɾkɐ/, /muˈnaɾkɐ/; Brasil /mõˈnahkɐ/, /mõˈnahkɐ/, /moˈ naɾkə/, /moˈ naɾkə/

Nom comun

monarca masculin o femenin, (plural: monarcas)

1. monarca ^(oc)