urani

Lo urani (92) dins lo Tablèu periodic dels elements.

Occitan

Etimologia

De urane, amb lo sufix -ium, de (1790) de l’alemand Uran (1789), mes en ecidéncia per Martin Heinrich Klaproth en 1789, e nomenat en referéncia a la planèta Uranus descobèrta uèit ans abans.

Prononciacion

lengadocian, gascon /yˈɾani/, /yˈɾani/

provençau /yˈʀani/, /yˈʀani/

Sillabas

U|ra|ni

Nom comun

Urani masculin (indenombrable)

D'Urani

1. (elements) Element quimic de numèro atomic 92 e de simbòl U apertenent a la seriá quimica dels actinids.
2. (quimia) Metal pur d'aquel element, qu'a l’aspècte del fèrre e qui s’altera al contacte de l’aire.

Urani masculin

Declinason
Singular	Plural
urani	uranis
[yˈɾani]	[yˈɾanis]

1. (quimia, fisica) Atòm (o, per ellipsi, nuclèu) d’urani.
2. (al plural) Los isotòps o aliatges d’urani, dins lor ensemble.

Derivats

per us

• uranium
• uraniom

Derivats

• uranat
• urane
• uranic
• uranid
• urani enriquit
• uranifèr
• uranil
• uraninita
• uranós

Traduccions

alemand: Uran (de) anglés: uranium (en) basc: catalan: urani (ca)

espanhòl: uranio (es) francés: uranium (fr) italian: uranio (it) portugués: urânio (pt)

Catalan

Etimologia

De urane, amb lo sufix -ium, de (1790) de l’alemand Uran (1789), mes en ecidéncia per Martin Heinrich Klaproth en 1789, e nomenat en referéncia a la planèta Uranus descobèrta uèit ans abans.

Prononciacion

lengadocian, gascon /uˈɾani/, /uˈɾani/

Sillabas

U|ra|ni

Nom comun

Urani masculin (indenombrable)

1. urani ^(oc)