Occitan

Etimologia

(mitologia) Pel latin Uranus, del grèc ancian Οὐρανός, Ouranós « Ouranos ».

Prononciacion

lengadocian, gascon /yɾaˈnys/
provençau /yʀaˈnys/

Sillabas

U|ra|nus

 Nom pròpri

Uranus

 
Lo dieu Unranus e la dança de las estelas (per Karl Friedrich Schinkel)
 
La planeta Uranus (fotografia Voyager2)
  1. (Mitologia romana) Dieu del cèl, filh d’Etèr (lo Cèl superior) e d’Emera (lo Jorn) o de Gaïà (la Tèrra), segon los autors. Es lo paire entre autres d’Òps, Ocean et d’autres Titans (coma Saturn), mas tanben de las Furiás venjadoiras, de las nimfas dels fraisses, dels Gigants e de la divesa Vènus.
  2. (Astronomia) Setena planeta del Sistèma solar, per òrdre creissent de distància al Solelh, es una planeta giganta e gasosa coma Jupitèr, Saturne e Neptun.

 Simbòl

Derivats

Traduccions


Vejatz tanben

Los corses del Sistèma solar
Las planetas màger (ordenadas de la mai pròcha a la mai alunhada del Solelh)
MercuriVènus • la TèrraMart o MarsJupitèrSaturn o SaturneUranusNeptun
Las planetas nanas
las planetas menoras
autres