argument
Occitan
Etimologia
- Del latin argumentum, de arguere.
Prononciacion
lengadocian /aɾɣyˈmen/; provençau /aʀgyˈmen/ França (Bearn) : escotar « argument »
Sillabas
ar|gu|ment
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| argument | arguments |
| [aɾɣyˈmen] | [aɾɣyˈmens] |
argument masculin
- (logica) Rasonament bastit segon unas règlas, per que se'n tira metodicament una consequéncia d’una o de doas proposicions.
- Indici, pròva que servís a afirmar o a negar un fach.
- (figurat) Mejan per convéncer.
- Subjècte en brèu d’un obratge.
- (matematicas) Invèrse d'una foncion iperbolica
- (programacion) Paramètre donat per cridar una foncion o un sosprograma.
Derivats
Traduccions
Anglés
Etimologia
- Del latin argumentum, de arguere.
Prononciacion
- RU /ɑːɡjʊmənt/; EUA /ɑɹɡjumənt/
- Reialme Unit (Southern England) : escotar « argument »
Sillabas
ar|gu|ment
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| argument | arguments |
argument
- Argument
- disputa, brega
Catalan
Etimologia
- Del latin argumentum, de arguere.
Prononciacion
- Oriental: central /ərɡuˈmen/, balear /əɾɣuˈment/, /ərɣuˈmen/
- Occidental: nord-occidental /arɣuˈmen/, valencià /aɾɣuˈment/, /aɾɣuˈmen/
- Espanha (Barcelona) : escotar « argument »
Sillabas
ar|gu|ment
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| argument | arguments |
argument
Francés
Etimologia
- Del latin argumentum, de arguere.
Prononciacion
/aʁɡymɑ̃/
Sillabas
ar|gu|ment
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| argument | arguments |
argument