charlatan

Occitan

Etimologia

De charlar.

Prononciacion

/t͡ʃaɾlaˈtan/, /t͡ʃaɾlaˈtan/, provençau /t͡ʃaʀlaˈtãⁿ/, /t͡ʃaʀlaˈtãⁿ/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
charlatan	charlatans
[t͡ʃaɾlaˈtan]	[t͡ʃaɾlaˈtan]

charlatan masculin, (equivalent femenin: charlatana)

1. (sens primier) Òme que charla.
2. (per extension) Vendeire ambulant de pacotilha que daissa pas de charlar per atraire los clients.
3. (figurat) Òme que se confla de possedir un secret meravilhós e que tira d’argent de la personas credulas en prometent de lor desvelar.

Sinonims

• teriacaire
• japaire
• fanfarron
• ventabalòfa

Derivats

• charlatanar
• charlatanariá / charlatanaria
• charlatanejar
• charlatanisme

Parents

• charlar
• charlaire

Traduccions

alemand: Quacksalber (de), Scharlatan (de), Kurpfuscher (de), Marktschreier (de), Schwindler (de), Gaukler (de) anglés: charlatan (en), quack (en), mountebank (en) basc: catalan: xarlatà (ca)

espanhòl: charlatán (es) francés: charlatan (fr) italian: ciarlatano (it) portugués: capadócio (pt), charlatão (pt), curandeiro (pt), impostor (pt)

Anglés

Etimologia

Del francés charlatan.

Prononciacion

General /ˈʃɑːlətən/, /ˈʃɑːlətən/, EUA /ˈʃɑːlətən/, /ˈʃɑːlətən/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
charlatan	charlatans

charlatan

1. charlatan ^(oc)

Francés

Etimologia

De l’italian ciarlatano.

Prononciacion

/ʃaʁlatɑ̃/, /ʃaʁlatɑ̃/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
charlatan	charlatans

charlatan

1. charlatan ^(oc)