encarnar

Occitan

Etimologia

Del latin ecclesiastic incarnare

Prononciacion

lengadocian, gascon /eŋkaɾˈna/, /eŋkaɾˈna/

França (Bearn) : escotar « encarnar »

Provençau /ẽⁿkaʀˈna/, /ẽⁿkaʀˈna/

Vèrb

encarnar

1. Balhar una existéncia concreta a una valor abstrache.
2. Representar un personatge coma s’èra de carn.
3. (per extension) Representar

s'encarnar

1. (teologia) Prene un còrs de carn, la forma umana, en parlant de la divinitat.
2. Èsser representat per una entitat fisica o un concèpte material.
3. (medecina) Intrar dins la carn.

Caractèr

• incarnar

Derivats

• encarnacion
• reïncarnar

Traduccions

alemand: verkörpern (de), inkarnieren (de)* (teologia) anglés: incarnate (en) basc: catalan: encarnar (ca)

espanhòl: encarnar (es) francés: incarner (fr) italian: incarnare (it) portugués: encarnar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin ecclesiastic incarnare

Prononciacion

Oriental /əŋkərˈna/, /əŋkərˈna/

Occidental: nord-occidental /eŋkarˈna/, /eŋkarˈna/, valencian /eŋkaɾˈnaɾ/, /eŋkaɾˈnaɾ/

Vèrb

encarnar

1. encarnar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin ecclesiastic incarnare

Prononciacion

/ẽŋkaɾˈnaɾ/, /ẽŋkaɾˈnaɾ/

Vèrb

encarnar

1. encarnar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin ecclesiastic incarnare

Prononciacion

Portugal /ẽkɐɾˈnaɾ/, /ẽkɐɾˈnaɾ/; Brasil /ĩkaɦˈnaɾ/, /ĩkaɦˈnaɾ/, /ĩkarˈna/, /ĩkarˈna/

Vèrb

encarnar

1. encarnar ^(oc)