etèr

Occitan

Etimologia

Del latin aether, de grèc ancian αἰθήρ « aire, etèr ».

Prononciacion

/eˈtɛɾ/, /eˈtɛɾ/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
etèr	etèrs
[eˈtɛɾ]	[eˈtɛɾs]

etèr masculin

1. (istòria de las Sciéncias) Substància fòrça subtila que se supausava emplir la mai nauta region de l’aire.
2. (istòria de la Fisisca) Fluid invisible, imponderable, eminentement elastic, que los fisicians supausavan èsser desplegat pertot e servir d'ambient de transmission per la lutz, la calor, l’electricitat.
3. (quimia) Liquor espirituosa fòrça volatila que s'obten per la distillacion d’un acid mesclar l’alcoòl.

Derivats

• etèr dietilic
• etèr etilic
• etèr sulfatic
• etèr sulfuric
• eterenc
• eterificacion
• eterificar
• eterisme
• eterizar

Traduccions

alemand: Äther (de), Aether (de), Aither (de), Ether (de) anglés: ether (en), aether (en), æther (en) basc: catalan: èter (ca)

espanhòl: éter (es) francés: éther (fr) italian: etere (it) portugués: éter (pt)