Occitan

Etimologia

Del latin profanus (significant « davant lo temple », « fòra del temple ») de profanare.

Prononciacion

/pɾuˈfan/, (provençau) /pʀuˈfãⁿ/ França (Bearn) : escotar « profan »

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin profan profans
[pɾuˈfan] [pɾuˈfans]
Femenin profana profanas
[pɾuˈfano̞] [pɾuˈfano̞s]

profan

  1. (religion) Que ten pas de caractèr sacrat.
  2. Contrari a la reveréncia deguda a las causas sacradas.

Sinonims

Antonims

Parents

Traduccions

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
profan profans
[pɾuˈfan] [pɾuˈfans]

profan

  1. Persona que manca de respècte per las causas de la religion.
  2. (Antiquitat) Aquel qu’èra pas iniciat a de mistèris.
  3. (figurat) Aquel qu’es pas iniciat a una sciéncia, a las letras, a las arts.
  4. Las causas profanas.

Traduccions