filosòf
Occitan
Etimologia
Del grèc ancian φιλόσοφος, philósophos (« aquel qu'aima la saviesa »).
Prononciacion
/filu'zɔf/
Sillabas
fi | lo | sòf (3)
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
filosòf | filosòfs |
[filu'zɔf] | [filuˈzɔfs] |
filosòf masculin (femenin: filosòfa)
- Persona que practica la filosofia.
- (per extension) Persona cultiva sa rason, que conforma sa conducha amb de principis e trabalha a fortificar son alma contra l'astrada ; persona que ten un comportament inspirat per la saviesa.
- Persona que fa una vida tranquila e retirada, fòra de l’embarràs dels afars.
- (pejoratiu) Personatge somaire, que manca del sens de la realitat.
Variantas dialectalas
Traduccions
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | filosòf | filosòfs |
[filu'zɔf] | [filuˈzɔfs] | |
Femenin | filosòfa | filosòfas |
[filu'zɔfo̞] | [filu'zɔfo̞s] |
filosòf
- Qu'es resignat, qu'endura amb saviesa e fòrça d’alma las espròvas.
- Se mostrèt plan filosòf en l'escasença.