Occitan

Etimologia

Del latin instinctus, amb lo prefix in- de stinguere (« atudar », a l'origina « fissar »). L’instint es « çò que fissa o avia al dedins de se ».

Prononciacion

/insˈtint/, provençau /ĩⁿsˈtĩⁿt/

França (Bearn) : escotar « instint »

Sillabas

ins|tint

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
instint instints
[insˈtint] [insˈtint͡s]

instint masculin

  1. Movement interior qu'es natural als animals e que los fa aviar sens pas cap soscar per complir d'actes segon lor espècia e adaptats a lor besonhs.
  2. Movement interior e involontari qu'òm i atribuís los actes non soscats, los sentiments sens intencion o, per extension, una granda aptitud, un fòrt aclinament a quicòm, en parlant de l’òme.
  3. (Figurat) Aclinament espontanèu.

Variantas dialectalas

Derivats

Traduccions


Catalan

Etimologia

Del latin instinctus, amb lo prefix in- de stinguere (« atudar », a l'origina « fissar »). L’instint es « çò que fissa o avia al dedins de se ».

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « instint »

Prononciacion

Balearic, Valencian /insˈtint/, Central /insˈtin/

Sillabas

ins|tint

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
instint instints

instint masculin

  1. instint (oc)