patrona

Occitan

Etimologia

Del latin patronus (« patron », « protector »).

Prononciacion

/pa'truno̞/, /pa'truno̞/

Sillabas

pa|tro|na

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
patrona	patronas
[pa'truno̞]	[pa'truno̞s]

patrona femenin (equivalent masculin: patron)

1. Femna que balha sa proteccion a sa clientèla.
2. (religion) Santa qu'una persona recebèt lo nom al baptisme; o a qui una glèisa es consacrada o jos la protection de qui son plaçats una comunautat, una confrairiá, una vila, un país.
3. Persona que dirigís una pichona entrepresa artesanala o comerciala, un comèrci que mai sovent n'es lo proprietari.
   • La patrona de l’ostelaria.
4. (per extension) Dòna d'un ostal, que respèctan los domestics emplegats a son servici.
5. Persona qu'es al cap d’una entrepresa comerciala o industriala ; emplegaira.

Traduccions

anglés : manager (en), owner (en), boss (en) catalan : cap (ca), patrona (ca) esperanto : espanhòl : patróna (es) finlandés : francés : patronne (fr) alemand : Schirmherr (de), Patron (de)

ido : indonesian : italian : patrona (it) norvegian : portugués : Padronesa (pt) suedés : turc :

Forma de vèrb

patrona

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de patronar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de patronar

Catalan

Etimologia

Del latin patronus (« patron », « protector »).

Prononciacion

oriental /pəˈtɾonə/, /pəˈtɾonə/, occidental /paˈtɾona/, /paˈtɾona/

Sillabas

pa|tro|na

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
patrona	patrones

patrona

1. patrona ^(oc)

Italian

Etimologia

Del latin patronus (« patron », « protector »).

Prononciacion

/pa'trɔna/, /pa'trɔna/

Sillabas

pa|tro|na

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
patrona	patrone

patrona

1. patrona ^(oc)