procedir
Occitan
Etimologia
- Del latin procedere.
Prononciacion
/pɾuseˈði/ França (Bearn) : escotar « procedir »
Sillabas
pro|ce|dir
Vèrb
procedir
- Provenir, prene son origina.
- (religion) Segon lo catolicisme, lo Filh es engendrat pel Paire, e lo Sant Esperit procedís del Paire e del Filh.
- (absoludament) Agir, far, obrar, menar una operacion.
- Procedir a l'extinccion dels fuòcs.
- Se comportar d’un tal biais al respècte dels autres.
- Son biais de procedir amb el es estranh.
- (justícia) Agir judiciàriament, realizar d'actes, d'accions, d'instruccions dins un procès.
- Procedir en justícia, juridicament, per vias juridicas.
- Procedir a l’inventari dels mòbles, a un partatge, a una adjudicacion.
- Procedir a l’audicion dels testimònis, a l’instruccion, al jutjament d’un procès.
- En venir a, se metre a.
- Acabem aquò primièr, puèi procedirem al rèste.
- Emplegar de mejans per capitar un quite resultat.
- Procedir par intimidacion. — Procedir per rasonament.
Traduccions
Catalan
Etimologia
- Del latin procedere.
Prononciacion
- Oriental: central /pɾusəˈði/ balear /pɾosəˈði/, /pɾusəˈði/
- Occidental: nord-occidental /pɾoseˈði/, valencià /pɾoseˈðiɾ/
Sillabas
pro|ce|dir
Vèrb
procedir