resistir
Occitan
Etimologia
- Del latin resistere (« se téner fasent fàcia
Prononciacion
/rezisˈti/ França (Bearn) : escotar « resistir »
Sillabas
re|sis|tir
Vèrb
resistir
- Plegar pas, o pas aisidament, al tust, a la pression, a l’accion d’un autre còrs, a una fòrça, a un esfòrç que que siá.
- Lo marbre resistís mai al cisèl que la pèira comuna.
- Resistir a l’injúria del temps.
- Sucombar pas a la temptacion.
- Se defendre, opausar de fòrça a la fòrça.
- Los assetjats resistiguèron mai de tres meses.
- (figurat) S’opausar als desirs, a la volontat de qualqu’un, se far fèrm contra quicòm de fòrt, de poderós.
- Resistir a son mèstre.
- Tolerar l’esfòrç, la sofrença, la malautiá, lo trabalh, en parlant dels òmes e dels animals, veire dels vegetals.
- De trabalhar tròp, vòstra santat i resistirà pas.
- (particular) Suportar quicòm moral de desagradiu.
- Son discors me fa fastic, pòdi pas mai resistir.
- Persistir, passar plan l'usara del temps.