fèrm
Occitan
Etimologia
Del latin firmus « solide, fèrm ».
Prononciacion
- /'fɛɾm/
- escotar « fèrm »
Sillabas
fèrm
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | fèrm | fèrms |
['fɛɾm] | ['fɛɾms] | |
Femenin | fèrma | fèrmas |
['fɛɾmo̞] | ['fɛɾmo̞s] |
fèrm (lengadocian)
- Que ten de consisténcia, de duretat.
- Un terren fèrm.
- Un peisson de carn fèrma.
- Que ten bon, qu'es plan fixat.
- Aquel postam es ferm.
- (figurat) Que las proprietats son establas.
- Donar de règlas fèrmas.
- Que se ten sens trantalhar.
- Èsser fèrm sus sos pés, a caval.
- Vigorós, fòrt, en bona santat
- Téner una constitucion fèrma.
- (figurat) Que ten de soliditat morala, que se daissa pas cambiar o desviar ; constant, invariable, imbrandable.
- (en particular) Que ne daissa pas abatre per l’adversitat, espaurir pel perilh.
- Una arma fèrma.
- Que mòstra de fermetat, qu'es segur.
- Aquel ton fèrm e decidit desconcertèt l’adversari.
Variantas
Sinonims
Antonims
Traduccions
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
fèrm | fèrms |
['fɛɾm] | ['fɛɾms] |
fèrm masculin
- terren fèrm que ten bon coma lo ròc.
- Caminar sul fèrm.
- Bastir sul fèrm.
Variantas
Advèrbi
fèrm