ferm
Occitan
Etimologia
Del latin firmus « solide, fèrm ».
Prononciacion
/'feɾm/ França (Bearn) : escotar « ferm » Fichièr:LL-Q14185 (oci)-Davidgrosclaude-ferm.wav
Sillabas
ferm
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | ferm | ferms |
['feɾm] | ['feɾms] | |
Femenin | ferma | fermas |
['feɾmo̞] | ['feɾmo̞s] |
ferm
- Que ten de consisténcia, de duretat.
- Un terren ferm.
- Un peisson de carn ferma.
- Que ten bon, qu'es plan fixat.
- Aquel postam es ferm.
- (figurat) Que las proprietats son establas.
- Donar de règlas fermas.
- Que se ten sens trantalhar.
- Èsser ferm sus sos pés, a caval.
- Vigorós, fòrt, en bona santat
- Téner una constitucion ferma.
- (figurat) Que ten de soliditat morala, que se daissa pas cambiar o desviar ; constant, invariable, imbrandable.
- (en particular) Que ne daissa pas abatre per l’adversitat, espaurir pel perilh.
- Una arma ferma.
- Que mòstra de fermetat, qu'es segur.
- Aquel ton ferm e decidit desconcertèt l’adversari.
Variantas
Sinonims
Antonims
Traduccions
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
fèrm | fèrms |
['fɛɾm] | ['fɛɾms] |
fdrm masculin
- terren ferm que ten bon coma lo ròc.
- Camibnar sul ferm.
- Bastir sul ferm.
Variantas
Advèrbi
ferm