trajècte
Occitan
Etimologia
Del latin trajectus
Prononciacion
- lengadocian /tɾaˈd͡ʒɛtte/
- gascon /tɾaˈʒɛkte/
- escotar « trajècte »
- provençau /tʀa'd͡ʒɛkte/
Sillabas
tra|jèc|te
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| trajècte | trajèctes |
| [tɾaˈd͡ʒɛtte] | [tɾaˈd͡ʒɛttes] |
trajècte masculin
- Distància de percórrer per anar d'un punt a un autre.
- Lo trajècte de Bordèu a Niça es pla long.
- (particular) Camin que seguís un projectil passant per un còrs.
- Lo trajècte d’una bala.
- (medecina) Espandida lineara qu’ocupa un organ.
- Lo trajècte d’un nervi, d’un vaissèl.
- (medecina) Mena de canal que forma un cròs.
- Lo trajècte d’una plaga.
- Accion de cobrir una distància d'un punt a un autre.
- Se cal repausar près aver fach un tal trajècte.
- Lo temps que passa per anar d'un punt a un autre.
- Acabèt de legir aquel libre lo temps del trajet.