vague
Occitan
Etimologia
- Del latin vagus « vagabond, barrutlaire, flautant, movent, vague, indefinit, indecís ».
Prononciacion
lengadocian, gascon /ˈbaɣe/ , provençau /vage/
Sillabas
va|gue
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian, gascon | ||
Singular | Plural | |
Masculin | vague | vagues |
[ˈbaɣe] | [ˈbaɣes] | |
Femenin | vaga | vagas |
[ˈbaɣo̞] | [ˈbaɣo̞s] |
vague
- Qu'es indefinit ; qu’a pas de tèrmes fixes e determinats.
- Qu'es incertan ; que manca de precision, de fixitat o de soliditat.
Derivats
Sinonims
Parents
Traduccions
Interjeccion
vague ! (provençau)
- Interjeccion per exprimir son acòrdi
Sinonims
Forma de vèrb
vague
Anglés
Etimologia
- Del latin vagus « vagabond, barrutlaire, flautant, movent, vague, indefinit, indecís » pel francés vague
Prononciacion
/ˈveɪɡ/ , /ˈvæɡ/
Sillabas
va|gue
Adjectiu
vague
Catalan
Prononciacion
Espanha (Barcelona) : escotar « vague »
Etimologia
- Del latin vagus « vagabond, barrutlaire, flautant, movent, vague, indefinit, indecís ».
Prononciacion
Oriental: central /ˈbaɣə/ , balear /ˈvaɣə/ Occidental: nord-occidental /ˈbaɣe/ , valencian /ˈvaɣe/ , /ˈbaɣe/
Sillabas
va|gue
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | vague | vagues |
Femenin | vaga | vagues |
vague
Francés
Prononciacion
França (Normandia) : escotar « vague »
Etimologia
- (adj) Del latin vagus « vagabond, barrutlaire, flautant, movent, vague, indefinit, indecís ».
- (nom) Del noroèc vág, accusatiu vágr, mar, èrsa.
Prononciacion
/vaɡ/
Sillabas
va|gue
Adjectiu
vague masculin o femenin, plurals: vagues
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
vague | vagues |
[vag] |
vague femenin