Occitan

Etimologia

Del francic *blāo « blau ». Lo mot es eissit de l'indo-europèu *bhleg- « brilhar », que lo *bh a evoluat en latin en f e es a l’origina de mots coma fólzer, del latin fulgur, o flama del latin flamma d'un ancian *flagma. Blau es etimologicament ligat a blanc e blond ^[1].

Prononciacion

/blaw/, /blaw/ França (Bearn) : escotar « blau »

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	blau	blaus
Masculin	[blaw]	[blaws]
Femenin	blava	blavas
Femenin	[ˈblaβo]	[ˈblaβos]

blau masculin

De la color del cèl en plen jorn quand es desgatjat, e que correspond a una longor d’onda d’aperaqui 470 nm.
Lo cèl es blau, mas pòt virar al roge quand ven lo ser.
De la color que cèrtas sangfoison o cèrtas contusions fan prendre a la pèl.
Quand la sang li pòrta al cap, se fa tot blau.

L’endrech de la contusion es encara blau.
(Per metonimia) Pauc cuèch, en parlant de carn.
Se m’a servit un estèc blau.
Vivament suspres de quicòm.
N'èri complètament blau.
Nòble (dins la locucion ).
Tot lo monde pòt pas aver de sang blava.

Sinonims

azur (1)
sagnós (3)

Mots aparentats

Derivats

Locucions

Traduccions

(1) color

afrikaans: blou ^(af)
albanés: kaltërt ^(sq)
alemand: blau ^(de)
anglés: blue ^(en)
Modèl:angv1 : blew ^(ang), blu ^(ang)*
basc: urdin ^(eu)
breton: glas ^(br)
bulgar: син ^(bg)
catalan: blau ^(ca)
chinés: 蓝 ^(zh)
corean: 푸른 ^(ko)
danés: blå ^(da)
espanhòl: azul ^(es) ; celeste ^(es) (bleu clair)
esperanto: blua ^(eo)
estonian: sinine ^(et)
finlandés: sininen ^(fi)
francés: bleu ^(fr)
frison: blau ^(fy)
feroés: bláur ^(fo)
gaelic irlandés: gorm ^(ga)
gaelic escocés: gorm ^(gd)
georgian: ლურჯი ^(ka)
grèc: μπλε ^(el) (ble), γαλάζιος ^(el) (galázios), γαλανός ^(el) (galanós)
gujarati: નીલો ^(gu)
ebrèu: כחול ^(he)*
indi: नीला ^(hi)
Modèl:hmnv1: xiav ^(hmn)
ongrés: kék ^(hu)
ido: blua ^(io)

indonesian: biru ^(id)
islandés: blár ^(is)
italian: blu ^(it) (blau fosc) ; azzurro ^(it) (blau clar)
Modèl:rwv1: bogobogo ^(rw)
japonés: 青い ^(ja)
curd: şîn ^(ku)
latin: caerulus ^(la)
macedonian: сина ^(mk)
malés: biru ^(ms)
Modèl:yuav1: ya’ax ^(yua)
norvegian: blåfarge ^(no)*
neerlandés: blauw ^(nl)
papiamento: blou ^(pap)
polonés: niebieski ^(pl), błękit ^(pl)* (blau cèl)
portugués: azúl ^(pt), azul ^(pt) (au Brésil)
romanés: albastru ^(ro)
rus: синий ^(ru), голубой ^(ru) (bleu clair)
sèrbi: plava ^(sr)*
sicilian: blu ^(scn) (blau fosc), azzurru ^(scn) (blau clar), azzolu ^(scn)
eslovac: belasý ^(sk)*, modrý ^(sk)*
suedés: blå ^(sv)
tagalòg: asúl ^(tl)*, bugháw ^(tl)
chèc: modrý ^(cs)*
chechèn: сийна ^(ce)*
tok pisin: blu ^(tpi)*
turc: mavi ^(tr)
vietnamian: xanh ^(vi) (blau o verd) ; xanh lam ^(vi) ; màu xanh ^(vi)

(2) leugièrament cuèch

anglés : rare ^(en) ; underdone ^(en)
francés : bleu ^(fr)

Iponimes

Color (1) :

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
blau	blaus

blau masculin

Color blava.
Dins aquesta òbra, a utilizat un blau dels mai agradables.

Aquesta dròlla a los uèlhs d’un blau fòrt pregond.

Blau clar o blau escur.

Ténher de blau.

Una part de blau d’Auvèrnha. (2)
(Per metonimia) Famille de formatges que la pasta conten de campairòls formant de venas de color blava.
Lo blau sembla al ròcafòrt.
Persona vestida d'un unifòrm blau, vestida de blau.
1. Equipa nacionala de fotbòl francesa.
  Anatz los Blaus !
Persona sens experiéncia, novici.
Als ancians lor agrada picanhar los blaus.
1. (Militar) (Familiar) Jove soldat sens experiéncia.
  Aqueste soldat èra un vertadièr blau.
(Per metonimia) Equimòsi, resultat d’un tust sus una region del còs uman, condusent a l’aparicion d’una color blavenca.
Es tombat, e ara a un blau.