gatge

Occitan

Etimologia

Manlèu al francic *waddi, del neerlandés wedde « salari, sòlda », de l’alemand Wette « escomesa ».

Prononciacion

/ˈgat͡ʃe/, /ˈgat͡ʃe/, /ˈgad͡ʒe/, /ˈgad͡ʒe/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
gatge	gatges
[ˈgat͡ʃe]	[ˈgat͡ʃes]

gatge masculin

1. (drech) Penhora reala per qu'un deuteire torna a son creditor un ben mòble o un ensemble de bens mòbles, presents o futurs, dins sas mans per garantir son deute.
2. (per extension) Aquel objècte, mòble o immòble qu'assegura lo pagament d’un deute.
3. (jòcs) Ensemble dels objèctes qu’un jogaire pausèt cada còp que s'enganèt, e que pòt levar, a la fin de jòc, après aver subit una peniténcia.
   • Donar un gatge.
   • Tornar prene sos gatges.
4. (figurat) Garantida, assegurança, pròva, testimoniatge.
   • Aquela letra es un gatge de son amor.
5. Salari, pagament.

Sinonims

• fermança
• caucion
• assegurança
• penhora
• garantida

Derivats

• gatjar

Traduccions

alemand: Pfand (de) anglés: pledge (en), pawn (en) basc: catalan: penyora (ca), gatge (ca)

espanhòl: prenda (es) francés: gage (fr) italian: pegno (it) portugués: penhor (pt)

Catalan

Etimologia

Manlèu al francic *waddi, del neerlandés wedde « salari, sòlda », de l’alemand Wette « escomesa ».

Prononciacion

oriental /ˈɡad͡ʒə/, /ˈɡad͡ʒə/, occidental /ˈɡad͡ʒe/, /ˈɡad͡ʒe/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
gatge	gatges

gatge masculin

1. gatge ^(oc)