infinit

Occitan

Etimologia

Del latin infinitus « illimitat ».

Prononciacion

/iɱfiˈnit/, /iɱfiˈnit/, provençal /ĩⁿfiˈnit/, /ĩⁿfiˈnit/ França (Bearn) : escotar « infinit »

Sillabas

in|fi|nit

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	infinit	infinits
	[iɱfiˈnit]	[iɱfiˈnits]
Femenin	infinida	infinidas
	[iɱfiˈniðo̞]	[iɱfiˈniðo̞s]

infinit

1. Qu’a pas de començament, tampauc de fin, qu'es sens bòrnas e sens limitas.
   • L’eternitat es infinida dins lo domèni del temps.
2. Que cal pas aver de fin.
   • La glòria infinida dels sants.
3. (per extension) Que se pòt pas definir las bòrnas, lo tèrme, etc.
   • Un espaci infinit. — Una durada infinida.
4. (per iperbòla) Qu'es fòrca considerable en son genre, al sens fisic o moral.
   • Prene d’infinidas precaucions.
5. (particular) Innombrable.
   • Un nombre infinit d’autors escriguèron sus aquel sudjècte.
6. (matematicas) Qu'es mai grand quina que siá autra grandor prepausada; qu'es mai nombrós que quina que siá autra multitud prepausada.
7. (matematicas) (teoria dels ensembles) Qu'es equipotent o alara cardinal qu’un de sos sosensembles pròpri, en parlant d’un ensemble.
   • L’ensemble ℕ dels entièrs naturals es infinit, equipotent per exemple a son sosensemble dels entièrs naturals pars.

Antonims

• finit
• limitat

Sinonims

• illimitat

Derivats

• infinidament
• infinitud
• infinitesimal

Traduccions

alemand: endlos (de), unendlich (de) anglés: infinite (en), everlasting (en), endless (en), indefinite (en), interminable (en) basc: infinit (eu) catalan: infinit (ca)

espanhòl: infinito (es) francés: infini (fr) italian: infinito (it) portugués: infinito (pt)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
infinit	infinits
[iɱfiˈnit]	[iɱfiˈnits]

infinit masculin

1. (absoludament) (religion) Çò qu'es supausat sens limitas, en parlant de las causas divinas.
   • L’Òme manca de plan concebre l’infinit.
2. (matematicas) Concèpte que designa çò qu'es superior a tot nombre real.
   • L’infinit es abitualament notat ∞.
3. (filosofia) Çò qu’est pas finit ; çò qu’a pas de fin.
4. (corrent) Natura, caractèr de çò que finís pas, o sembla finir pas.

Antonims

• finit

Sinonims

• eternitat
• univèrs

Derivats

• a l'infinit

Traduccions

alemand: Unendlichkeit (de) anglés: infinity (en) basc: infinit (eu) catalan: infinit (ca)

espanhòl: infinito (es) francés: infini (fr) italian: infinito (it) portugués: infinito (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin infinitus « illimitat ».

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « infinit »

Prononciacion

/iɱfiˈnit/, /iɱfiˈnit/

Sillabas

in|fi|nit

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	infinit	infinits
Femenin	infinita	infinites

infinit

1. infinit ^(oc)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
infinit	infinits
[iɱfiˈnit]	[iɱfiˈnits]

infinit masculin

1. infinit ^(oc)

Advèrbi

infinit masculin

1. Plan fòrça, en gran quantitat