Occitan

Del latin praestare « trespassar ».

/pɾesˈta/, /pɾesˈta/, provençau /pʀesˈta/, /pʀesˈta/ França (Bearn) : escotar « prestar »

pres|tar

Vèrb

prestar

Provesir, donar.
- Prestar secors, ajuda, favor, etc., secórrer, ajudar, favorizar qualqu’un per quicòm.
- Prestar la man a quicòm, ajudar a far quicòm.
- Prestar la man a qualqu’un, l’ajudar a portar quicòm, a levar un fais; e, de biais figurat, l’ajudar a capitar dins un preztfach.
- Prestar un jurament, far un jurament debans los testimònis.
- Prestar sa votz, parlar per el.
Provesir una causa sota condicion qu'aquel que la recep la torne ; permetre l’usatge temporari d’una causa.
- Prestar sa veitura.
- Prestar una soma d'argent amb interés, avançar d'argent contra pagament d'un interés
Atribuir, imputar.
- Prestar a qualqu’un de dires, d'opinions, de projèctes, una accion.
S'estirar, s'agrandir, en parlant del cuèr, de las estòfas, e quicòm mai atal.
Plegar sota l'esfòrç.

se prestar

S’adonar, se daissar anar un momenton a quicòm.
- Se prestar a l’illusion.
Consentir per complasença a quicòm ; se plegar a.
- Me prestarai a l'acordança.
Convenir a ; èsser utilizable per.
- Un sol que se prèsta a la cultura de tala planta.