subjontiu
Occitan
Etimologia
- Del latin subjunctivus « ligat jos, subordinat ».
Prononciacion
- lengadocian /sydd͡ʒonˈtiw/
- gascon /sybʒonˈtiw/
- provençau /sybd͡ʒõⁿˈtiw/
Sillabas
sub|jon|tiu
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : lengadocian | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | subjontiu | subjontius |
| [sydd͡ʒonˈtiw] | [sydd͡ʒonˈtiw] | |
| Femenin | subjontiva | subjontivas |
| [sydd͡ʒonˈtiβo̞] | [sydd͡ʒonˈtiβo̞s] | |
subjontiu
- (Conjugason) Qualifica lo mòde qu'exprimís la dependéncia, la tension psicologica (volontat, sentiment) o la subjectivitat (dobte, incertitud).
Variantas dialectalas
Traduccions
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| subjontiu | subjontius |
| [syd͡ʒonˈtiw] | [syd͡ʒontˈtiw] |
subjontiu
- (Conjugason) Mòde qu'exprimís la dependéncia, la tension psicologica (volontat, sentiment) o la subjectivitat (dobte, incertitud). S'utiliza dins una subordinada après los vèrbs qu’exprimisson un desir, una pregària, un vòt; après una principala de forma negativa o interrogativa; après de conjonccions qu’exprimisson un objectiu, una concession, una restriccion, una ipotèsi, la posterioritat temporala; dins la concordança dels temps per exprimir çò irreal.
Variantas dialectalas