trionfar
Occitan
Etimologia
- Del latin triumphare « trionfar, véncer ».
Prononciacion
/tɾiuɱˈfa/ , provençau /tʀiũⁿˈfa/
Sillabas
tri|on|far
Vèrb
trionfar
- (Antiquitat romana) Far una intrada pomposa e solemna dins Roma après una insigna victòria.
- (corrent) Ganhar una victòria manifèsta.
- (figurat) Emportar un avantatge sus qualqu’un.
- (figurat) Véncer, subjugar, compelir.
- Superar en tractant un subjècte.
- Se prevaler, tirar un avantatge.
- Tirat vanitat de quicòm.
- Èsser conflat de jòia, d'ufan.
Variantas dialectalas
Derivats
Traduccions
|