copa
Occitan
Etimologia
- Nom 1 De copar
- Nom 2 Del latin cupa « grand vas de fusta, tonèl, barrica, copa, taça, sarcofag », supin del vèrb credo. De l’indoeuropèu comjn *gēu- (« tornar »)
Prononciacion
/'kupo̞/ França (Bearn) : escotar « copa »
Sillabas
cu|pa
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| copa | copas |
| ['kupo̞] | ['kupo̞s] |
Nom comun 1
copa femenin
- Accion de copar.
- (expleitacion forestièra) Talh d’una parcèla per ne levar de fusta.
- Biais de copar ; talh que´n resulta.
- Resultat de l’accion de copar.
- Lòc ont una causa foguèt copada.
- (arquitectura, mecanica) Plan tal que se supausa copar l’interior d’una construccion o d’un objècte, per ne mostrar las dimensions relativas e los detalhs interiors, representacion d’un edifici, d’una nau, etc., segon lo quite plan.
- (Jòc de cartas) Separacion que se fa en doas partidas del jòc de cartas qu’un jogaire a mesclat.
Sinonims
Parents
Traduccions
Nom comun 2
copa femenin
- Aisina de forma envasada, mai sovent emisferica, mai larga que naut e donc gaire prigond.
- Prèmi en forma de copa, ofèrta al ganhant d’una competicion esportiva.
- (metonimia) La quita competicion esportiva ont lo ganhant recep mai sovent un prèmi en forma de copa.
- (cartas de jòc) Una de las quatre ensenhas d’un jòc de cartas latin, atal nomenada que las cartas d'aquela color son marcadas de copas estilizadas.
Traduccions
Forma de vèrb
copa
Catalan
Etimologia
- Del latin cupa « grand vas de fusta, tonèl, barrica, copa, taça, sarcofag », supin del vèrb credo. De l’indoeuropèu comjn *gēu- (« tornar »)
Prononciacion
Espanha (Valéncia) : escotar « copa »
Prononciacion
/'kupo̞/
Sillabas
cu|pa
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| copa | copes |
Nom comun
copa femenin
- Recipient rcebent un liquid amb un pé, una taça
- (botanica) Corona d'un arbre
- La partida cava d'un capèl en que s'i lòtja lo cap.
- Brasièr en forma de copa.
- (cartas de jòc) Una de las quatre ensenhas d’un jòc de cartas latin, atal nomenada que las cartas d'aquela color son marcads de copas estilizadas.
- (cartas de jòc) Carta una de las quatre ensenhas.
- Pèça de vestit femenin que cobrís un sen.
- Trofèu en forma de copa.
Espanhòl
Etimologia
- Del latin cupa « grand vas de fusta, tonèl, barrica, copa, taça, sarcofag », supin del vèrb credo. De l’indoeuropèu comjn *gēu- (« tornar »)
Prononciacion
/ˈkopa/
Sillabas
cu|pa
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| copa | copas |
Nom comun
copa femenin
- Recipient rcebent un liquid amb un pé, una taça
- (botanica) Corona d'un arbre
- La partida cava d'un capèl en que s'i lòtja lo cap.
- Brasièr en forma de copa.
- (cartas de jòc) Una de las quatre ensenhas d’un jòc de cartas latin, atal nomenada que las cartas d'aquela color son marcads de copas estilizadas.
- (cartas de jòc) Carta una de las quatre ensenhas.
- Pèça de vestit femenin que cobrís un sen.
- Trofèu en forma de copa.
Portugués
Etimologia
- Del latin cupa « grand vas de fusta, tonèl, barrica, copa, taça, sarcofag », supin del vèrb credo. De l’indoeuropèu comjn *gēu- (« tornar »)
Prononciacion
- Brasil /ˈkɔpɐs/
Sillabas
cu|pa
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| copa | copas |
Nom comun
copa femenin
- vas prigond, de dimensions e formas variablas, per recebre las bevendas; taça
- (escu) Copa semblant a um cálici liturgic
- (Esports) Trofèu en forma de copa destinat alsganhants
- (Esports, per extension) La quita competicion esportiva ont se cobeja una copa
- aisina grande per i espotir lo rasim; dorna
- (botanica) Corona d'un arbre
- (per analogia) La partida cava d'un capèl en que s'i lòtja lo cap.
- dependéncia d'un ostal, sovent pròche de la cosina, ont se servís la vaissèla, telas de taula e denadas
- Pelòta de lin prèsta a èsser filada