Occitan

Etimologia

De dispausar amb lo sufix «icion-»

Prononciacion

lengadocian, gascon /dispawziˈsju/
provençau /dispawziˈsjũⁿ/

 Nom comun

dispausicion femenin

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
dispausicion dispausicions
[dispawziˈsju] [dispawziˈsjus]
  1. Accion de dispausar o resultat de l'accion.
  2. Biais qu'una causa es dispusada.
  3. Tendéncia, aclinament de quicòm venent, per una tala modificacion o alteracion.
  4. (en particulier) Estat bon o marrit del temperament o de la santat.
  5. (al plural, subretot) Inclinacion ; aptitud.
  6. Accion de reglar quicòm, de ne dispausar o resultat de l'accion.
  7. (drech, sovent al plurial) Accion de dispausar de son ben, e tanben de quin que siá acte per lo qual se ne dispausa.
  8. (drech) Cadun dels punts que règla o que decidís una lei, un ordonança, un arrèst, un jutjament, etc.
  9. (singular) Poder, facultat de dispausar de qualqu’un o de quicòm.
  10. (plural) Preparatius.
  11. (plural) Sentiments qu'òm es al vejaire de qualqu’un o de quicòm.

Parents

Derivats

Locucions

Sinonims

Biais de dispausar quicòm.

Estat de la ment o del còrs qu'òm se tròba

Çò decidit, establit.

Traduccions