Occitan

Etimologia

Del latin triumphus

Prononciacion

/tɾiˈumf/, procençau /tʀiˈũⁿf/

Sillabas

tri|omf

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
triomf triomfs
[tɾiˈumf] [tɾiˈumfs]

triomf masculin

  1. (Antiquitat) Pels Romans, onor balhat a de generals d’armada après de grandas victòrias, e se realizava per una intrada pomposa e solemna dins Roma.
  2. (figurat) Acuèlh amb grandas mòstras de jòia, d'estrambòrd, d’entosiasme, etc.
  3. (corrent) Victòria, grand succès militar.
  4. (corrent) Succès manifèst que s'obten dins las letras, las arts ; e mai generalament tota mòstra d'avantatge que s'obten sus qualqu’un.
  5. (per extension) Causa en que qualqu’un fa grand succès.
  6. (per extension) Victòria qu’una causa preval sur una autra.
  7. (jòc de cartas) Atot.

Variantas dialectalas

Derivats

Traduccions


Catalan

Etimologia

Del latin triumphus

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « triomf »

Prononciacion

/tɾiˈoɱf/

Sillabas

tri|omf

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
triomf triomfs
[tɾiˈoɱf] [tɾiˈoɱfs]

triomf masculin

  1. triomf (ca)