assolar

Occitan

Etimologia

(verb 1) Del latin solāre « refortir, confortir ».

(verb 2) De sòl.

Prononciacion

/asuˈla/, /asuˈla/

Sillabas

a|sso|lar

Vèrb 1

assolar

1. Fortificar per d'encoratjaments, de consolacions.
2. Far tornar l’assegurança, la fisança, la tranquillitat, lo sentiment de seguretat.

s'assolar

1. s'apasimar, se consolar.

Derivats

• assolaire
• assolament
• assolat

Sinonims

• apasimar
• assolaçar
• consolar
• tranquillizar

Traduccions

alemand: trösten (de), Trost spenden (de) anglés: comfort (en), console (en) basc: catalan: consolar (ca)

espanhòl: consolar (es), aliviar (es) francés: consoler (fr) italian: consolare (it) portugués: aliviar (pt), consolar (pt)

Vèrb 2

assolar

1. Espandir sul sòl: joncar, amantar
2. getar a tèrra, far caire a tèrre: aterrar, desquilhar
3. Fixar al sòl: plantar, aficar
4. Far venir mai solide: consolidar
5. Fixar solidament e durablament: assetar

Derivats

• assolairar

Sinonims

• aficar
• assetar / assietar / assetiar / atassar
• enfonzar
• plantar
• pompir
• somsir

Catalan

Etimologia

(verb 2) De sòl.

Prononciacion

/asuˈla/, /asuˈla/

Sillabas

a|sso|lar

Vèrb

assolar

1. Aterrar
2. Arrasar